ONLEX – Kancelaria Radcy Prawnego – Anna Pałecka – Błaszczyk

Zatrudnienie osoby niepełnosprawnej

PRAWO DLA PRACODAWCÓW OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

Anna Pałecka-Błaszczyk

RADCA PRAWNY

ONLEX Kancelaria Radcy Prawnego
Biuro w Warszawie
al. gen. Chruściela 37/39 m. 19,
04-454 Warszawa

Specjalizacja: ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych

Pobierz: Wniosek o zmianę przeznaczenia środków ZFRON

Pobierz: INFORMACJA DLA KONTRAHENTA o zasadach nabywania i korzystania z obniżenia wpłat na PFRON

Argumenty skarbówki przy odmowie wydania zaświadczenia o pomocy de minimis

456 Wyświetleń

argumenty-skarbowki-przy-odmowie-wydania-zaswiadczen-o-pomocy-de-minimis

 

 

 

Drogi Czytelniku,

Z okazji wczorajszego Dnia Osób Niepełnosprawnych składam najlepsze życzenia Wszystkim Osobom z Niepełnosprawnościami i ich Rodzinom.

Równocześnie chciałam przedstawić argumenty skarbówki odmawiające wydania zaświadczeń o pomocy de minimis lub podważające wydatki ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, które w moim odczuciu mają charakter dyskryminujący osoby z niepełnosprawnościami pod przykrywką dbania o finanse publiczne. Jest jeszcze wiele pracy do wykonania, żeby przywrócić godność niepełnosprawnym pracownikom i traktować poważnie ich pracodawców.

Co to jest rehabilitacja zawodowa

Stosownie do art. 8 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, rehabilitacja zawodowa na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy. Do realizacji powyższego celu niezbędny jest w szczególności dobór odpowiedniego miejsca pracy i jego wyposażenie. Tyle mówi ustawa, dodajmy, że nie ma tu wymogów wyposażenie stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej w sposób ponadstandardowy, a taki jaki jest odpowiedni dla danego pracownika.

 

Wydatki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na wyposażenie stanowisk pracy osób niepełnosprawnych

W myśl  art. 33 ust. 4 ustawy o rehabilitacji środki funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków.

Rozwinięciem tej normy jest przepis § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, który stanowi o możliwości wydatkowania środków ZFRON na wyposażenie stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osób niepełnosprawnych, w szczególności na:

a) zakup, modernizację, remont maszyn i urządzeń,

b) finansowanie robót budowlanych w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, dotyczących obiektów budowlanych ujętych w ewidencji bilansowej zakładu pracy chronionej, zwanego dalej zakładem, proporcjonalnie do przewidywanej liczby stanowisk pracy osób niepełnosprawnych w tym obiekcie, pod warunkiem utrzymania w nim przewidywanego poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych przez okres co najmniej trzech lat od dnia odbioru obiektu budowlanego,

c) wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu.

Przez wiele lat przepisy te były interpretowane w sposób dość konsekwentny i umożliwiający wyposażenie stanowisk pracy osób niepełnosprawnych ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Taki sposób wykładni wyraził w wyroku z dnia 21 marca 2006 r. (sygn. akt K 13/05) Trybunał Konstytucyjny, który wskazał, iż:

„Szeroki katalog konkretnych wydatków, które mogą być finansowane ze środków funduszu rehabilitacji, ale przede wszystkim – generalne ujęcie podstawowych celów ich wydatkowania, takich jak poradnictwo zawodowe, szkolenie, dokształcanie, leczenie, rehabilitacja, tworzenie nowych i dostosowanie istniejących stanowisk pracy, organizacja wypoczynku itd., stwarzają gwarancję, że żaden wydatek rzeczywiście przeznaczony na wskazane w art. 33 ust. 4 ustawy cele, tj. „na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych”, nie znajdzie się poza kategoriami wskazanymi w rozporządzeniu. W konsekwencji, jeśli pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej przygotuje regulamin zakładowy zgodnie z rozporządzeniem, nie może się zdarzyć, że – jak to przewiduje i niezwykle krytycznie ocenia wnioskodawca – pracodawca będzie ukarany na podstawie art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy, chociaż poczynił wydatek mieszczący się w formule art. 33 ust. 4 ustawy i „jak najbardziej uzasadniony”, ale nieujęty w regulaminie zakładowym. W ocenie Trybunału, właśnie ze względu na bardzo elastyczną formułę rozporządzenia wykonawczego, niebezpieczeństwo zastosowania sankcji wobec pracodawcy, który wydatkował środki „na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych”, po prostu nie zachodzi.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, w tej sytuacji należy uznać, że wprowadzenie obowiązku wpłaty 30% sum wydatkowanych niezgodnie z ustawą na rzecz Funduszu ma znaczenie przede wszystkim prewencyjne, a nie represyjne; chodzi o zmobilizowanie prowadzących zakłady pracy chronionej do rzetelnego wykonywania obowiązków, które przyjmują na siebie wraz z podjęciem decyzji o korzystaniu ze środków publicznych na określony cel. […] w tej perspektywie oczywiste wydaje się, że naruszenie obowiązku wydatkowania środków na cele wskazane w rozporządzeniu musi być działaniem w pełni świadomym.

W świetle wykładni Trybunału, jeżeli pracodawca poniósł wydatek zgodnie z obowiązującym przepisami na rehabilitację zawodową, społeczną lub leczniczą osób niepełnosprawnych i był to wydatek wskazany w katalogu wynikającym z rozporządzenia, to jest on zgodny z przepisami. Co należy wyraźnie podkreślić dzisiaj również zapadają wyroki sądów administracyjnych, aprobujące ten sposób rozumienia i stosowania przepisów.

Argumenty skarbówki przy odmowie wydania zaświadczenia o pomocy de minimis

Obecna praktyka organów wydających zaświadczenia uległa jednak zmianie i wydatki, to co których dotychczas mogliśmy być pewni, że są prawidłowe, bo zgodne z katalogiem rozporządzenia, obecnie są kwestionowane.

Skarbówka odmawia wydania zaświadczenia o pomocy de minimis lub zeruje wydane zaświadczenia po audycie KAS w związku z zakupem przykładowo maszyny stanowiącej wyposażenie stanowisk pracy osób niepełnosprawnych z zupełnie – w mojej ocenie – kuriozalnych powodów.

Zdaniem skarbówki pomoc de minimis ma na celu ułatwienie pracodawcy dostosowania warunków pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej, a stosowane środki mają bezpośrednio zmniejszać ograniczenia zawodowe osób niepełnosprawnych.

Skarbówka myli przepisy, bo odnosi warunki wydatkowania indywidualnych programów rehabilitacji do wydatków z puli ogólnej.

Wydatek sfinansowany z ZFRON powinien odpowiadać potrzebom osoby niepełnosprawnej i nie może być wydatkiem uniwersalnym odpowiednim dla każdego pracownika na danym stanowisku pracy, wykorzystywanym w identyczny sposób przez osoby pełnosprawne i niepełnosprawne.

Wydatek nie może służyć normalnemu podniesieniu standardu pracy w przedsiębiorstwie, lecz realizacji celów związanych z poprawą sytuacji osób niepełnosprawnych.

Czyli stanowiska pracy osób niepełnosprawnych powinny być wyposażone w sposób odmienny niż dla reszty społeczeństwa (bo nie w sposób normalny). Czy na rynku w ogóle dostępne są maszyny lub urządzenia używane przy produkcji, zawierające specjalne przystosowania do potrzeb wynikających przykładowo z 5 różnych rodzajów niepełnosprawności, a nawet jednego, jeżeli mamy do czynienia przykładowo z osobą po przeszczepie czy chorobą onkologiczną.

Dokonana inwestycja nie może stanowić jedynie unowocześnienia parku maszynowego, ma realnie służyć eliminacji skutków niepełnosprawności.

Czyli dla osób niepełnosprawnych wyposażenie powinno być jak za czasów króla Ćwieczka. Może na rynku znajdują się maszyny które są mniej nowoczesne specjalnie przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.

Maszyny muszą posiadać dodatkowe cechy przystosowawcze umożliwiające wykonywanie pracy w sposób odmienny od pracownika pełnosprawnego.

Zakupione maszyny wpływają na usprawnienie pracy osób niepełnosprawnych ale nie przyczyniają się do niwelowania ich niepełnosprawności, bo nie posiadają szczególnych, ponadstandardowych lub dodatkowych przystosowań do potrzeb osób niepełnosprawnych

Wynika z tego, że osoba niepełnosprawna nie może wykonywać pracy jak osoba pełnosprawna. To lekarz medycyny pracy dopuszcza pracownika do pracy na danym stanowisku.

Wydatek nie jest prawidłowy, bo stanowi wyposażenie stanowiska pracy w celu poprawy komfortu wykonywanej pracy.

A zatem wyposażenie stanowisk pracy osób niepełnosprawnych powinno zmniejszać komfort wykonywanej pracy.

Zadaniem zakładu pracy chronionej, oprócz uzyskania dochodu, jest aktywizacja zawodowa osób z niepełnosprawnościami, które nie są w stanie poradzić sobie w naturalnym środowisku otwartego rynku pracy.

Bez komentarza, bo wynika z tego, że zpchy to nienaturalne środowisko pracy.

Dyskryminacja?

Można odnieść wrażenie, że rozpatrujący wnioski o wydanie zaświadczeń o pomocy de minimis na wydatki z ZFRON nigdy nie widzieli pracownika z niepełnosprawnością i nie mają wiedzy jakich szczególnych przystosowań potrzebuje wyposażenie stanowiska pracy danej osoby.

Można odnieść wrażenie, że skarbówka w całej Polsce była na tym samym szkoleniu, na którym przytaczano tylko wyroki sądów administracyjnych zgodne z dyskryminującą argumentacją, a pomijano wyroki aprobujące możliwość wyposażenia stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej ze środków ZFRON w ogólności, a nawet pozwalające aby wyposażenie zwiększało komfort osoby niepełnosprawnej podczas wykonywania pracy.

Można wreszcie dojść do wniosku, że taki sposób działania organów stoi w jawnej sprzeczności z ideą normalizacji, waloryzacji roli społecznej, włączania i wzmocnienia (idei empowerment), zgodnie z którą osobom z niepełnosprawnościami należy stworzyć takie warunki, aby samodzielnie decydowały o wyborze miejsca pracy, zakresu zadań, godzinach pracy, środowisku społecznym oraz rodzajach wsparcia, którego potrzebują.

pozdrawiam

Anna Pałecka-Błaszczyk

 

Szkolenie w Zakopanem Roczne rozliczenia z PFRON Uprawnienia osób niepełnosprawnych Dofinansowanie do wynagrodzeń Akcja bilans 2023 Sytuacja ekonomiczna jednostek

587 Wyświetleń

Szkolenie w Zakopanem 7-11 stycznia 2024 r.

 

Drogi Czytelniku,

chcę Cię serdecznie zaprosić na szkolenie w Zakopanem w dniach 7-11 stycznia 2024 r.

Doktor Paweł Łukaszewicz przedstawi kwestie związane z akcją Bilans 2023 r. sprawozdaniem finansowym za 2023 r. Zdradzi także tajniki ustalania sytuacji ekonomicznej jednostek w kontekście uzyskiwania dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.

Radca prawny Anna Pałecka-Błaszczyk zaprezentuje temat Rocznych rozliczeń z Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z uwzględnieniem nowych miesięcznych druków INF-1 oraz DEK. Omówione zostanie także zagadnienie uprawnień pracowniczych osób niepełnosprawnych oraz dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych – na czym zyskać, zaoszczędzić i nie stracić.

3 dni szkolenia w pięknym, dobrze nam znanym ośrodku Antałówka. Śnieg został zamówiony jak co roku. Cudowna atmosfera Zakopanego, jeszcze przed feriami zimowymi. Doborowe towarzystwo – nie może Cię Drogi Czytelniku zabraknąć;)

pozdrawiam

Anna Pałecka-Błaszczyk

Wzór wniosku o przekazanie środków PFRON na rachunek ZFRON

617 Wyświetleń

Drogi Czytelniku,

w tym miejscu możesz zapoznać się z projektem wniosku o  przekazanie miesięcznych środków na rachunek bankowy ZFRON lub ZFA – Wn-P-ZF, publikowanym przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej, który jest przedmiotem konsultacji.

Wniosek WnPZF. Wzór wniosku o przekazanie środków PFRON na rachunek ZFRON

Projekt wzoru wniosku o przekazanie środków PFRON na rachunek ZFRON

Konsultacje trwają do 26 marca 2022 r., uwagi można przesyłać na adres mailowy: Luiza.Klimkiewicz@mrips.gov.pl

Moim zdaniem – na gorąco:

(więcej…)

Polski Ład a wpływy na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych

589 Wyświetleń

Drogi Czytelniku,

Polski Ład a wpływy na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych

Ostatnio mam sporo pytań odnośnie tego, w jaki sposób projektowane zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarte w projekcie Polski Ład zadziałają na wpływy na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Polski Ład a wpływy na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych

Zakład pracy chronionej

Przypomnijmy, że stosownie do art. 38 ust. 2 ustawy o PIT, płatnicy będący:

(więcej…)

Strategia na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami

373 Wyświetleń

Drogi Czytelniku,

jeżeli jesteś Pracodawcą zatrudniającym osoby niepełnosprawne, to radzę Ci – zapoznaj się z pełnym tekstem Strategii na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami.

Strategia na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami

Strategia na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami

A zwłaszcza z przedstawioną dość enigmatycznie na str. 119 – Modyfikacją i uzupełnieniem instrumentów wspierania zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami. (więcej…)

Oficjalnie potwierdzona możliwość łączenia dofinansowań i nowelizacja ustawy o rehabilitacji w nowej wersji tarczy. Tarcza 3.0. zaakceptowana przez KE

671 Wyświetleń

Drogi Czytelniku,

Od ostatniego wpisu minęło już trochę czasu i doczekaliśmy się wczoraj późnym wieczorem informacji o zaakceptowaniu przez Komisję Europejską tarczy finansowej 3.0. dla MŚP.

W związku z tym na stronie Polskiego Funduszu Rozwoju udostępniona została lista banków, przez których systemy, drogą online będzie możliwe ubieganie się o subwencji. Dla zainteresowanych polecam Przewodnik po tarczy finansowej.

Dzisiaj rano został przyjęty przez Radę Ministrów i skierowany do Sejmu projekt ustawy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2

Ustawa ta nowelizuje także ustawę o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Oficjalnie potwierdzona możliwość łączenia dofinansowań i nowelizacja ustawy o rehabilitacji w nowej wersji tarczy. Tarcza 3.0. zaakceptowana przez KE

Oficjalnie potwierdzona możliwość łączenia dofinansowań

Możliwość korzystania z dofinansowań przewidzianych w tarczy antykryzysowej i dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, która w świetle przepisów wydawała się kwestią dość klarowną, o której pisałam w tym i tym wpisie, budziła jednak w praktyce wątpliwości urzędników.

(więcej…)

Jak czytać orzeczenie o stopniu niepełnosprawności

3 994 Wyświetleń

Drogi Czytelniku,

Może zadałeś sobie kiedyś pytanie – tak jak jak wielu moich rozmówców:

Jak czytać orzeczenie o stopniu niepełnosprawności?

Ile wątpliwości może wynikać z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wie tylko ten, kto miał z nim do czynienia – w sensie zawodowym oczywiście.

Na orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności określanych jest wiele dat i terminów, od których uzależnione są zarówno uprawnienia osób niepełnosprawnych jak i obowiązki i uprawnienia pracodawców.

Dlatego też zawsze wolę obejrzeć dokument niż słuchać co w nim napisano, bo może to prowadzić do wielu nieporozumień

Przykładowe orzeczenie o stopniu niepełnosprawności znajdziesz pod TYM linkiem.

Jak zatem rozszyfrować orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – krótki kurs podstawowy

 

  1. Data wydania orzeczenia – zwykle tożsama z datą posiedzenia powiatowego lub wojewódzkiego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności (patrz pkt 3)
  2. Data złożenia wniosku o wydanie orzeczenia

Jest to data bardzo ważna z punktu widzenia pracodawcy.

Zasadą przy przedkładaniu pracodawcy pierwszego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności jest, że osobę niepełnosprawną wlicza się do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych począwszy od dnia przedstawienia pracodawcy orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność (art. 2a ustawy o rehabilitacji)

Natomiast przy następnych orzeczeniach, gdy pracownik złoży wniosek o wydanie kolejnego orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność nie później niż w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin ważności poprzedniego orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność, pracodawca wlicza pracownika do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych począwszy od dnia złożenia wniosku o wydanie orzeczenia. Niezależnie od tego ile czasu trwało postępowanie.

Zgodnie z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy I Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności osoba niepełnosprawna posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności wydane na czas określony może wystąpić z wnioskiem o wydanie orzeczenia o ponowne ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, nie wcześniej niż 30 dni przed upływem ważności posiadanego orzeczenia.

Natomiast, gdy wniosek o wydanie kolejnego orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność zostanie złożony po powyższym terminie, osobę niepełnosprawną wlicza się do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych również w okresie do 3 miesięcy poprzedzających dzień przedstawienia pracodawcy kolejnego orzeczenia, jeżeli z treści tego orzeczenia wynika, że w tym okresie osoba ta była niepełnosprawna.

  1. Data posiedzenia zespołu – inaczej DATA z, od której biegnie roczny termin, po przepracowaniu którego osoba niepełnosprawna zaliczona do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nabywa prawo do pierwszego urlopu dodatkowego

Osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego osoba ta nabywa po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych stopni niepełnosprawności (art. 19 ust. 1 ustawy o rehabilitacji)

  1. Okres wydania orzeczenia – punkt III

Przykłady:
na stałe, do 31-08-2020 r.

  1. Niepełnosprawność istnieje od – punkt IV

Przykłady:
od wskazanej daty, od dzieciństwa, powstała przed 18 rokiem życia i niebezpieczne określenie „nie da się ustalić”.

Dlaczego niebezpieczne? Może spowodować ustanie statusu osoby niepełnosprawnej, co powoduje w niektórych sytuacjach konieczność ponownego ustalania efektu zachęty (zwłaszcza gdy wniosek o wydanie kolejnego orzeczenia zostanie złożony za późno i równocześnie dojdzie do zmiany stopnia niepełnosprawności).

  1. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od – punkt V

Przykłady:
od wskazanej daty, od dzieciństwa, w 40 roku życia

Określenie daty ustalenia stopnia niepełnosprawności może nas „uratować” gdy nie mamy określonej daty powstania niepełnosprawności

  1. Pamiętajmy, że w sytuacji orzeczenia u pracownika schorzeń szczególnych, o których mowa w szczególności w art. 26a ust. 1b ustawy o rehabilitacji – wliczamy pracownika do stanu zatrudnienia osób ze szczególnymi schorzeniami, a mówiąc wprost – możemy pobierać zwiększone o 600 zł dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika – DOPIERO od dnia PRZEDŁOŻENIA pracodawcy orzeczenia zawierającego następujące symbole:

01-U – upośledzenie umysłowe;
02-P –choroby psychiczne
04-O – choroby narządu wzroku;
06-E –epilepsja;
12-C –całościowe zaburzenia rozwojowe.

pozdrawiam, życząc miłej majówki
Anna Pałecka-Błaszczyk

***

Więcej na podobne tematy przeczytasz:

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 czerwca 2018 r. sygn. akt SK 19/17

395 Wyświetleń

Drogi Czytelniku,

Wydawać by się mogło, że ustawodawca i organy stosujące prawo dostarczają Pracodawcom wystarczająco dużo emocji.  Jednak rzeczywistość zawsze potrafi nas zaskoczyć.

Mówię tu o:

wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. akt SK 19/17 opublikowanym w Dzienniku Ustaw z 27 czerwca 2018 r. pod pozycją 1241

uzasadnienie wyroku TK z 19 czerwca 2018 r. sygn. akt SK 19/17

W wyroku tym, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że:

  • 13 ust. 2 pkt 9 w związku z § 32 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. z 2015 r. poz. 1110 oraz z 2017 r. poz. 1541) jest niezgodny z art. 47 oraz art. 51 ust. 1, 2 i 5 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyrok dotyczył zbadania zgodności § 13 ust. 2 pkt 9 w związku z § 32 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. z 2015 r. poz. 1110) „w zakresie, w jakim przewiduje obligatoryjne zamieszczenie symbolu przyczyny niepełnosprawności, a w konsekwencji rodzaju choroby, w szczególności choroby psychicznej, jako przyczyny niepełnosprawności w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności”, z art. 47 w związku z art. 51 ust. 1, 2 i 5 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że:

Sentencja wyroku nie odnosi się do całego § 32 ust. 2 rozporządzenia z 2003 r., lecz wyłącznie do jego punktu 2 zawierającego symbol „02-P”. To znaczy, że – z wyłączeniem symbolu „02-P” – moc prawną zachowuje nadal przewidziany w rozporządzeniu z 2003 r. system symboli określających przyczyny niepełnosprawności.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność z Konstytucją § 13 ust. 2 pkt 9 w związku z § 32 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z 2003 r. tylko ze względu na naruszenie zasady wyłączności ustawowej ingerencji w konstytucyjne prawa i wolności jednostki. Naruszenie polega na tym, że obowiązek umieszczania w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności symbolu „02-P” powinien być przewidziany w ustawie, a nie wyłącznie w rozporządzeniu.

Podstawą stwierdzenia niekonstytucyjności zaskarżonych przepisów nie był natomiast zarzut nadmiernej ingerencji w prawo do prywatności skarżącego. W szczególności Trybunał nie stwierdził, że posługiwanie się symbolem „02-P” ma charakter stygmatyzujący. W zakresie zarzutu nadmiernej ingerencji w prawo do prywatności postępowanie zostało umorzone ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.

Wyroki Trybunału Konstytucyjnego, co do zasady, działają na przyszłość. Dlatego też niniejszy wyrok, powodujący uchylenie § 13 ust. 2 pkt 9 w związku z § 32 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z 2003 r., oznacza zakaz zamieszczania w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności symbolu „02-P”. Niniejszy wyrok nie ma natomiast bezpośredniego znaczenia dla już wydanych orzeczeń zawierających taki symbol. Orzeczenia te pozostają w mocy i można się nimi nadal posługiwać w obrocie prawnym.

Stwierdzenie niekonstytucyjności zaskarżonych przepisów powinno skutkować zmianą stanu prawnego. Z niniejszego wyroku wynika, że konstytucyjnie wymagana jest zmiana polegająca na uregulowaniu w ustawie, a nie w rozporządzeniu, obowiązku zamieszczania treści dotyczących danych wrażliwych o stanie zdrowia osób niepełnosprawnych.

W praktyce, od dnia publikacji wyroku w Dzienniku Ustaw, czyli od 27 czerwca 2018 r., osoba niepełnosprawna nie otrzyma orzeczenia zawierającego symbol niepełnosprawności 02-P.

Skutki praktyczne wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 19 czerwca 2018 r. sygn. akt SK 19/17

Zaraz po publikacji wyroku pojawiły się telefony:

Co my mamy robić?

  • Zaraz utracimy wskaźnik niezbędny do udzielania ulg we wpłatach na PFRON
  • Dlaczego mamy tracić podwyższone dofinansowanie do wynagrodzenia tych pracowników?
  • Czy jak pracownik przedkłada orzeczenie bez żadnego symbolu (co w praktyce jest jednoznaczne z przyczyną niepełnosprawności 02-P) to traktujemy go jak pracownika ze szczególnym schorzeniem?
  • Czy zaświadczenie wydane przez powiatowy zespół będzie dokumentowało istnienie choroby psychicznej?

Co można powiedzieć?

Sprawdźmy:

Strona Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych:

  • projektów zmiany ustawy  – BRAK

projekty ustaw BON

  • aktualności – INFORMACJI na temat wyroku Trybunału Konstytucyjnego BRAK (informacje na temat mapy drogowej budowy systemu wsparcia dla osób niepełnosprawnych i ich rodzin)

aktualności BON

Strona Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej

Niestety, to projekt z 2017 r.

Strona Rządowego Centrum Legislacji

projekty RCL wykonujące wyroki TK

BRAK

Ani na stronie Sejmu, ani na stronie Senatu, nie znajdziemy żadnego projektu. AKTUALIZACJA

Pozdrawiam

Anna Pałecka-Błaszczyk

Wysokość dofinansowania do wynagrodzeń

500 Wyświetleń

Dofinansowanie do wynagrodzeńDrogi Czytelniku,

W chwili składania wniosku o dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za styczeń kolejnego roku, często powstaje pytanie:

Czy nie zostały podwyższone kwoty dofinansowania Zwiększyło się przecież wynagrodzenie minimalne – w 2018 r. do 2100 zł, w związku z czym wzrosły koszty płacy. Przy minimalnym wynagrodzeniu w 2018 r. koszt płacy wynosi 2532,81 zł.

W 2018 roku kwoty dofinansowania do wynagrodzeń nie uległy zmianie

Maksymalna kwota dofinansowania wynosi, zarówno dla zakładów pracy chronionej, jak i otwartego rynku pracy (zrównanie nastąpiło 1 kwietnia 2014 r.):

  • 1800 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności;
  • 1125 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;
  • 450 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Dofinansowanie jest zwiększane o 600 zł w przypadku osób niepełnosprawnych, w odniesieniu do których orzeczono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe lub epilepsję oraz niewidomych, a zatem maksymalnie wynosi:

  • 2400 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności ze szczególnym schorzeniem;
  • 1725 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, ze szczególnym schorzeniem;
  • 1050 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności ze szczególnym schorzeniem.

Kwota miesięcznego dofinansowania

Pamiętać przy tym należy, że kwota miesięcznego dofinansowania nie może przekroczyć w przypadku pracodawców prowadzących działalność gospodarczą 75% faktycznie i terminowo poniesionych miesięcznych kosztów płacy.

W tym roku zatem mamy do czynienia z sytuacją, w której wypłacenie nawet minimalnego wynagrodzenia pozwala na uzyskanie pełnej kwoty dofinansowania w każdym przypadku, z wyjątkiem pracownika ze znacznym stopniem niepełnosprawności i szczególnym schorzeniem (75% x 2532,81 zł = 1899,61 zł).

Można zatem zastanowić się nad tezą czy brak wzrostu dofinansowania nie jest skorelowany z wysokością wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, które oscylują na granicy minimalnego wynagrodzenia, ale to już zupełnie odrębne zagadnienie…

Pozdrawiam

Anna Pałecka-Błaszczyk